Gehurkt en met mijn neus bijna tegen de kunstwerken probeerde ik te ontdekken hoe die man het toch voor elkaar krijgt om een stilleven nog levensechter vast te leggen dan een fotocamera dat zou kunnen. En mooier. Ik weet het na alle poses die ik -zonder al te veel opzien te baren- kon uitproberen (schuin van opzij met mijn hoofd een slag gedraaid, dichtbij met toegeknepen ogen) nog steeds niet, maar ik vind het gewoonweg prachtig.
Zijn boek heb ik uiteraard direct aangeschaft, want ja, een beetje fan kan die natuurlijk niet laten liggen. Gelukkig begrijpt Jan-Kees dat en gelukkig zijn er niet zoveel boeken over Helmantel.
Inmiddels ben ik begonnen aan hoofdstuk 2 en heb ik de eerste oefenopdracht weer getekend. Nog niet bepaald een Helmantel. Maar ach, misschien is hij zelf ook wel zo begonnen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten