Woelige baren

Geïnspireerd door de Texelse kust met z'n vele strandpalen, tekende ik dit keer een 'woelige baar'. Met rietpen. Én atmosferisch perspectief (althans, dat mag mijn docent beoordelen).

Daglicht

Nu de dagen weer korter worden, teken ik noodgedwongen bij kunstlicht. Dat is met een zwart-wit tekening ook helemaal geen probleem. Nadat ik echter vol enthousiasme met kleurpotlood een roze gerbera had getekend, kwam ik er de volgende ochtend achter dat het met kleur wel een probleem was: de gerbera was inderdaad roze, maar met gekke vlekken en rare paarse randjes..

Philips weet gelukkig raad: een daglicht-lamp! Schijnt ook nog te helpen tegen seizoensdipjes, dus ik zorg dat ik er deze herfst en winter minimaal een aantal keer per week met mijn snufferd onder zit..

Levend stilleven

Met pastelkrijt werken bevalt me erg goed! Je moet wel secuur te werk gaan, want je uitschieters wegpoetsen is er niet bij. 'Maar', zo leert mij de LOI-cursusmap,'kleur maakt een stilleven levend'
 

Friese klomp

Het gaat wat lastiger en duurt wat langer (internet is sloo-hoom en heb pas nadat ik dit berichtje in html heb getikt ontdekt dat er zoiets als een blogger-app bestaat..), maar hierbij vanuit het vakantieoord der vakantieoorden (het Friese Sondel) een update. Want ja, juist als je vakantie hebt zijn er no excuses en moet je dus als een malle al je achterstallige opdrachten inhalen. Hieronder de eerste -inclusief originele Friese klomp- in kleur!

Weerspiegeling

Een van de leuke dingen aan deze tekencursus vind ik dat je naar heel andere, in zichzelf vaak onopvallende, dingen leert kijken. Naar schaduwpartijen bijvoorbeeld of glimlichtjes. 

In dit hoofdstuk gaat het om weerspiegeling, vaak ook een onopvallend ding (hoewel een weerspiegeling bij een spiegelglad oppervlak ook weer zo realistisch kan zijn dat je je afvraagt wat de boven- of onderkant is).

In onderstaande tekening met contékrijt van een gezicht op de Amstel, is de weerspiegeling vrij subtiel. Maar wel onmisbaar om de suggestie van water te creëren. 

Ik ben benieuwd wat mijn LOI-docent er van zal vinden (de vorige keer was hij namelijk erg enthousiast: voor mijn bloemenopdrachten heb ik zelfs een 9 gekregen..jippie)! 

Het is een boom

Het leuke aan landschappen is dat je (in tegenstelling tot de stillevens) wat schetsmatiger kan werken. Een streep je hier en een streepje daar, een veeg zus en een veeg zo en tadaa: het is een boom.

Overigens is het wel weer de kunst om al die prachtige kleuren groen in het bos om te zetten in grijstinten en de onderlinge contrasten te behouden.  Zie onder en oordeel zelf.

De foto

Eindelijk was het zover, dit weekend reisden we af naar Noordoost-Groningen om naar Helmantels museum te gaan. Heel stiekem hoopte ik natuurlijk dat we de kunstenaar zelf zouden treffen, maar ja, die kans schijnt normaal gesproken niet zo groot te zijn, dus dat had ik maar alvast uit mijn hoofd gezet.

Om 13.00 uur zou het museum in Westeremden open gaan en omdat we nogal vroeg waren, lunchten we -schuilend voor de stortregen- in onze Opel op een parkeerplaats tegenover een kerkje. En wat schetst onze verbazing, terwijl ik mijn laatste broodje kaas in mijn mond stop, loopt daar een wat oudere, grijs bebaarde man het paadje op richting de kerk en opent de deur. 

JK: Dat is 'm! 
L: Nee...
JK: Jawel, dat is hem. Henk Helmantel, zeker weten. Kom we gaan naar hem toe! 
L: Is dat hem echt? O ja ik zie het.. 
JK: Ja kom! 
L: Ik durf niet... Wat moet ik zeggen?

Gelukkig deed JK vooral het woord en vroeg hij ook of meneer Helmantel misschien met mij op de foto wilde (intussen voelde ik  me net een verlegen puber die haar tieneridool in levende lijve ontmoet). En wat bleek: hij kan niet alleen ontzettend mooi schilderen maar is ook nog eens heel erg aardig. Na een leuk praatje, inclusief schilderadviezen, en dé foto kon mijn dag natuurlijk niet meer stuk. 

Meneer Helmantel, bedankt! 

En o ja, ik heb mijn opdracht ook weer af. Next: landschappen! 

De andere helft

En bij deze de andere helft van mijn opdracht. Een blauwe druif (wel ca 4x zo groot als normaal) in krijt. 

Nog een tekening (boeket of bloemstuk) en dan gaat er weer een zending richting de LOI! 

De vaart erin!

Ik bevind me nog steeds in het bloemendeel van de cursus, dus heb ik zojuist de zoveelste bloem getekend. Een arabicum dit keer. 

Op de andere helft van het papier moet ik er nog een bloemgroep bij tekenen ('als ik die maar niet verpruts') en dan is opdracht nummero vijf af. 

Vandaag heb ik van de LOI al weer een vervolgset aan cursusmateriaal ontvangen (moest ik daar al aan toe zijn? Help). En om de cursus binnen een redelijke termijn (rekbaar begrip, ik weet het) af te ronden heb ik dan ook maar besloten om niet langer elk voorbeeld minutieus na te tekenen, maar me vooral te richten op de inzendopdrachten. 

De vaart erin! 

Tis serieus he?

Deze (retorische) vraag stelde mijn heel-erg-lieve vriendin vanavond via Whatsapp nadat ik haar een voorproefje van onderstaande tekening stuurde. 

En ja, eigenlijk is het best wel serieus. Mijn 'was-ik-maar-een-kunstenaar'-droom is springlevend en ik jaag hem na, of ik 'm nou te pakken krijg of niet.

Omkeerpennetje

Nu de euforie over mijn eerste cijfer weer wat is gezakt, moet ik weer hard aan de bak (ik loop nog steeds achter op het LOI schema...)

Dit keer een pentekening gemaakt met een omkeerpennetje (nooit eerder van gehoord, ik kon hem ook niet vinden in mijn materiaalbox totdat ik heel hard trok aan iets metaalachtigs van het enige object dat mogelijk een pennetje zou kunnen zijn en ja toen kwam dat pennetje dus tevoorschijn, en nu weet ik ook gelijk waarom het een omkeerpennetje heet, want daarna moest ik het pennetje andersom er weer in duwen en nu weet jij het dus ook, geen dank) en Oostindische inkt. 
Voor degenen bij wie niet direct een belletje gaat rinkelen bij het zien van de afbeelding: de bloem heet Lysianthus.

Nu snel naar de bloemenwinkel voor mijn volgende bloemenopdracht!

Het cijfer

'Er ligt een pakketje voor je.' zei JK toen ik gisteravond laat thuiskwam.
'Een pakketje? Ik verwacht helemaal geen pakketje.'  

Maar daar lag hij: de LOI-envelop. 

Dit was het moment, zou het ooit wat kunnen worden met mijn kunstenaarsdroom of zou ik het advies krijgen om nog maar snel over te stappen naar een cursus bloemschikken of nog erger: Russisch voor beginners? 

Mijn liefhebbende echtgenoot zat naast me op de bank en nadat ik een tikkeltje gespannen de envelop had opengemaakt ging onze conversatie ongeveer als volgt:

JK: Je hebt een achtenhalf!! 
L: Nee?! 
JK: Ja!
L: Een achtenhalf! Wiehoe! Voor alle drie..? 
*een hoop geblader* 
L: Ja, voor alle drie! Zou het echt..?
JK: Ja echt! Je bent mijn kunstenaar!  

En hoewel de gedachten 'heb ik niet te vroeg gepiekt' en 'nu kan het alleen nog maar tegenvallen' vanmorgen wel heel even door mijn hoofd schoten kan mijn week natuurlijk niet meer stuk! Een achtenhalf! 

Plantenkunde

De eerste zending met opdrachten is inmiddels de deur uit. Ik heb helaas vergeten de laatste opdracht op de foto te zetten voordat hij op de bus ging, maar mocht hij redelijk ongeschonden retour komen, dan maak ik er nog wel even een plaatje van. 

Vandaag heb ik een krijttekening gemaakt van drie tulpen. Hoofdstuk 4 staat namelijk in het teken van bloemtekenen en hier hoort een pittige les plantenkunde bij; termen als 'bloeikolf', 'middelpuntzoekende- en vliedende bloeiwijze' en 'gevorkt bijscherm' passeren de revue. En wist je dat er vijftien bladvormen zijn die dan ook nog gaaf, (dubbel) gezaagd, getand, gekarteld of gegolfd zijn? En dan hebben we het nog niet eens over de vormen van de bladstanden gehad...

Ga ik door deze info dan ook mooier tekenen, vraag ik me tijdens het lezen af. We zullen het zien. 

Compositie

Na een korte vakantiebreak en een uitstapje naar de mozaïekkunst (zie foto, ook verschrikkelijk leuk om te doen) ben ik weer in mijn LOI-cursus gedoken. 

Dit keer veel theorie over allerlei verschillende compositievormen; ritmisch, contrast, driehoek enzovoort enzovoort. Ik heb me eerlijk gezegd nooit gerealiseerd dat hier regels voor bestonden. En het is nog een hele kunst om er een mooie eenheid van te maken. Na enig gepuzzel, zie hier mijn compositie. 

De volgende keer het uitgewerkte resultaat.

Scherpe randen en glimlichtjes

Jippie! De tekening waarvan ik dacht dat ik 'm niet kon tekenen, is af. 
Vier glazen flessen tegen een donkere achtergrond. 

Het geheim: zorg dat je de randen van de voorwerpen heel strak tekent en maak met een scherpe kant van je gum glimlichtjes in je tekening. Dank u LOI! 

En nu snel door naar de volgende oefening..!

Oefening baart kunst

Het einde van hoofdstuk twee is bijna in zicht. Op het menu staan allerlei ronde vormen en vierkante voorwerpen. Door middel van hulplijnen, ellipsen en andere tips&tricks leer je hoe je ervoor zorgt dat je voorwerp symmetrisch en in de juiste verhouding op het papier komt. Nuttig! 

Het enige probleem is dat ik eind februari de eerste drie hoofdstukken al af had moeten hebben, inclusief inzendopdrachten. Gelukkig mag je er van de dames en heren van de LOI twee keer zo lang over doen dan gepland staat, want ik kruip als een slome slak de cursus door. Elk voorbeeld teken ik na. 'Want', zo sporen de schrijvers van de cursus mij aan,'je leert het alleen door het veel en vaak te doen.'   

Dus teken ik driftig alle vierkante doosjes, ronde glazen, glazen kannen en kleine kopjes na die ik in de cursusmap tegenkom.

'Want', zo spoor ik mijzelf aan, 'oefening baart kunst.'   

Helmantel in het echt

Zaterdagmiddag was het zover: Helmantel in het echt! Niet Helmantel himself, maar dat wat hij produceert: zijn schilderijen. In het iconenmuseum in Kampen. 

Gehurkt en met mijn neus bijna tegen de kunstwerken probeerde ik te ontdekken hoe die man het toch voor elkaar krijgt om een stilleven nog levensechter vast te leggen dan een fotocamera dat zou kunnen. En mooier. Ik weet het na alle poses die ik -zonder al te veel opzien te baren- kon uitproberen (schuin van opzij met mijn hoofd een slag gedraaid, dichtbij met toegeknepen ogen) nog steeds niet, maar ik vind het gewoonweg prachtig. 

Zijn boek heb ik uiteraard direct aangeschaft, want ja, een beetje fan kan die natuurlijk niet laten liggen. Gelukkig begrijpt Jan-Kees dat en gelukkig zijn er niet zoveel boeken over Helmantel. 

Inmiddels ben ik begonnen aan hoofdstuk 2 en heb ik de eerste oefenopdracht weer getekend. Nog niet bepaald een Helmantel. Maar ach, misschien is hij zelf ook wel zo begonnen...

Mondeling Duits

Hij is af en staat in de boekenkast. Hier blijft-ie voorlopig ook nog wel even staan, want pas als ik hoofdstuk 2 en 3 (plus opdrachten) af heb, mag ik 'm insturen. En bij die gedachte krijg ik hetzelfde gevoel als de laatste vijf minuten voordat ik het klaslokaal ingeroepen werd voor mijn mondeling Duits (lang, lang geleden). Want ja, dan gaat iemand-die-er-verstand-van-heeft er iets-van-vinden...

Maar zover is het dus nog niet. Jetzt erst Kapitel zwei! 

Stilleven

Vandaag is het zover: hoofdstuk 1 van de cursus 'Vrij tekenen' heb ik doorgewerkt en ik ga aan mijn eerste inzendopdracht beginnen: 'een stilleven van fruit, groente en/of kleine voorwerpen in een zwart-wittechniek'. 

De theorie heb ik nauwgezet doorgenomen en alle plaatjes heb ik braaf nagetekend, zoals de schelpen hieronder. Maar nu moet ik dus zélf een stilleven composeren. En waarmee ga ik het vervolgens natekenen? Potlood, grafietstift, krijt? Of een combinatie? 

Voor de gelegenheid heb ik maar even opgezocht wat Van Dale te zeggen heeft over de ware kunstenaar. 
Kun-ste-naar: iemand die het vermogen bezit kunstwerken te scheppen 
Kunst-werk: door kunst voortgebracht voorwerp
Kunst: het vermogen om schoonheid te scheppen en esthetisch genot op te wekken

Klinkt goed. 

Was ik maar een kunstenaar

In het dagelijks leven ben ik mama, vrouw-van en manager. Niks mis mee. Ik geniet ervan! Heus. Maar toch denk ik vaak, op van die 'wat-wil-ik-nou-eigenlijk-met-mijn-leven'-momenten: was ik maar een kunstenaar. Een Rembrandt of een Helmantel ofzo. Vooral die laatste. Tjonge jonge, wat een prachtige schilderijen maakt die man. 

Soms deel ik deze droom met een andere working-mom of met-haar-hersens-werkende vrouw, wat vaak resulteert in een feest van herkenning. 'Ja, ik zou zo graag taarten gaan maken!' wordt er dan bijvoorbeeld gezegd, of: 'Gewoon iets met mijn handen doen, in plaats van dat gepraat heel de dag.'  

Het is toch jammer dat het zo vaak bij dromen blijft. Dromen schijn je namelijk te moeten 'durven en doen' aldus B. Tiggelaar. 

Gewoon doen dus. 

De LOI-cursus is inmiddels binnen...